hypertone ziekte

Hypertensie is een ziekte van chronische aard, die wordt gekenmerkt door een aanhoudende stijging van de bloeddruk tot hoge aantallen als gevolg van een schending van de regulatie van de bloedcirculatie in het menselijk lichaam. Ook worden termen als arteriële hypertensie en hypertensie gebruikt om naar deze aandoening te verwijzen.

Medische statistieken zijn zodanig dat hypertensie tegenwoordig een van de meest voorkomende ziekten is. Het begint meestal te vorderen bij mensen na de leeftijd van 40 jaar, maar er is een risico op progressie op elke leeftijd. Dus werd de ziekte steeds vaker ontdekt bij patiënten in de werkende leeftijd. Opgemerkt moet worden dat de eerlijke seks meerdere keren vaker lijdt dan mannen. Maar het is bij mannen dat hypertensie ernstiger is, omdat ze meer vatbaar zijn voor de ontwikkeling van atherosclerose van bloedvaten.

De bloeddruk kan bij sterke mentale of fysieke stress gedurende een korte tijd stijgen - dit is een absoluut normaal verschijnsel. Een langere stijging van de bloeddruk wordt waargenomen bij een aantal ziekten van de nieren, endocriene klieren, evenals tijdens de zwangerschap. Maar in dit geval is hypertensie slechts een van de symptomen die wijzen op veranderingen in de organen. Bij hypertensie is een verhoging van de bloeddruk een onafhankelijk, primair, pijnlijk proces.

De pathogenese van hypertensie is zodanig dat onder invloed van exogene en endogene factoren de tonus van de wanden van arteriolen in het lichaam toeneemt. Als gevolg hiervan worden ze geleidelijk smaller en wordt de bloedstroom in de aangetaste bloedvaten verstoord. Tijdens dit pathologische proces stijgt de bloeddruk op de wanden van de slagaders, wat verdere symptomen met zich meebrengt.

Etiologie

De belangrijkste reden voor de progressie van hypertensie is een toename van de activiteit van het sympathisch-bijniersysteem. Het vasomotorische centrum bevindt zich in de menselijke medulla oblongata. Van daaruit gaan bepaalde impulsen langs de zenuwvezels naar de wanden van de bloedvaten, waardoor de bloedvaten uitzetten of samentrekken. Als dit centrum in een staat van irritatie is, zullen er alleen impulsen naar de bloedvaten komen die de toon van hun muren verhogen. Als gevolg hiervan vernauwt het lumen van de slagader.

Arteriële hypertensie wordt gekenmerkt door een gelijktijdige toename van de systolische en diastolische druk. Dit wordt waargenomen onder invloed van verschillende ongunstige factoren.

Exogene risicofactoren:

• ernstige zenuwbelasting is de meest voorkomende oorzaak van de progressie van arteriële hypertensie;
• hypodynamie;
• irrationele voeding. Niet-naleving van het dieet en het eten van grote hoeveelheden vet en gefrituurd voedsel;
• overmatige consumptie van alcoholische dranken;
• roken;
• het gebruik van verdovende middelen.

Endogene risicofactoren:

• belaste erfelijkheid;
• zwaarlijvigheid;
• atherosclerose van de kransslagaders van het hart;
• verhoogde bloedviscositeit (het hart kan het niet volledig door de bloedvaten destilleren);
• nieraandoeningen zoals nefritis, glomerulonefritis, pyelonefritis;
• stofwisselingsstoornis;
• de aanwezigheid van endocriene pathologieën;
• verhoogde calciumconcentratie in het bloed;
• de werking van adrenaline op het hart tijdens stressvolle situaties;
• verhoogde natriumconcentratie in het bloed.

Classificatie

Gedurende de hele tijd dat ze de ziekte hebben bestudeerd, hebben wetenschappers meer dan één classificatie van hypertensie ontwikkeld - afhankelijk van het uiterlijk van de patiënt, volgens de etiologie, volgens het niveau van drukverhoging, de aard van de cursus, enzovoort. Sommige zijn al lang verouderd, andere worden juist steeds vaker gebruikt.

Graden van hypertensie (per drukniveau):

• optimaal - indicatoren 120/80;
• normaal - hoger van 120 tot 129, lager - van 80 tot 84;
• verhoogd normaal - bovenste indicatoren - van 130 naar 139, lagere - van 85 naar 89;
• hypertensie van de 1e graad - SD van 140 tot 159, DD - van 90 tot 99;
• hypertensie van de 2e graad - systolische drukindicatoren nemen toe tot 160-179 en diastolische - tot 100-109;
• hypertensie van de 3e graad - de systolische druk neemt toe boven 140 en diastolische - meer dan 110.

Stadia van hypertensie volgens de WHO:

• stadium 1 hypertensie - de druk stijgt, maar er zijn geen veranderingen in de interne organen. Het wordt ook wel tijdelijk genoemd. De druk stabiliseert zich na een korte rustperiode;
• fase 2 of stabiel. In dit stadium van hypertensie stijgt de druk constant. De belangrijkste organen van het doelwit worden aangetast. Tijdens het onderzoek kan worden opgemerkt dat schade aan het hart, fundusvaten, nieren;
• Stadium 3 of sclerotisch. Dit stadium van hypertensie wordt niet alleen gekenmerkt door een kritische toename van DM en DD, maar ook door uitgesproken sclerotische veranderingen in de bloedvaten van de nieren, het hart, de hersenen en de fundus. Gevaarlijke complicaties ontwikkelen zich - beroerte, coronaire hartziekte, angioretinopathie, hartaanval, enzovoort.

Vormen van de ziekte (afhankelijk van de vaten waarvan de organen zijn aangetast):

• niervorm;
• hart vorm;
• hersenvorm;
• gemengd.

Soorten hypertensie:

• goedaardig en langzaam stromend. In dit geval kunnen de symptomen van de progressie van de pathologie geleidelijk over 20 jaar verschijnen. Fasen van zowel exacerbatie als remissie worden waargenomen. Het risico op complicaties is minimaal (met tijdige therapie);
• kwaadaardig. De druk loopt sterk op. Deze vorm van hypertensie is praktisch niet ontvankelijk voor therapie. In de regel gaat pathologie gepaard met verschillende nierziekten.

Het is vermeldenswaard dat de patiënt vaak met hypertensie van 2 graden en 3 hypertensieve crises heeft. Dit is een uiterst gevaarlijke toestand, niet alleen voor de menselijke gezondheid, maar ook voor zijn leven. Clinici onderscheiden de volgende soorten crises:

• neurovegetatief. De patiënt is hyperactief en zeer geagiteerd. Dergelijke symptomen van hypertensie manifesteren zich: hyperhidrose, tremor van de bovenste ledematen, tachycardie en overvloedig urineren;
• hydropisch. In dit geval is de patiënt slaperig en zijn reacties worden geremd. Er is spierzwakte, zwelling van het gezicht en de handen, verminderde diurese, aanhoudende stijging van de bloeddruk;
• krampachtig. Deze optie is het gevaarlijkst, omdat er een hoog risico is op het ontwikkelen van gevaarlijke complicaties. Het is vermeldenswaard dat dit de minst voorkomende is. Het wordt gekenmerkt door dergelijke symptomen: convulsies en verminderd bewustzijn. Complicatie - bloeding in de hersenen.

Symptomen

Symptomen van de ziekte hangen rechtstreeks af van welk stadium van hypertensie bij de patiënt wordt waargenomen.

neurogeen

Een verhoging van de bloeddruk wordt meestal waargenomen tegen de achtergrond van ernstige psycho-emotionele stress of als gevolg van verhoogde fysieke inspanning. In dit stadium zijn er mogelijk helemaal geen tekenen van de aanwezigheid van pathologie. Soms beginnen patiënten te klagen over pijn in het hart, prikkelbaarheid, hoofdpijn, tachycardie, een zwaar gevoel in het achterhoofd. Indicatoren van SD en DD nemen toe, maar ze kunnen gemakkelijk worden genormaliseerd.

sclerotisch

Het aangegeven klinische beeld wordt aangevuld met de volgende symptomen:

• verhoogde hoofdpijn;
• duizeligheid;
• gevoel van een stroom van bloed naar het hoofd;
• slecht slapen;
• periodieke gevoelloosheid van de vingers op de ledematen;
• snelle vermoeidheid;
• "vliegt" voor de ogen;
• aanhoudende stijging van de bloeddruk.

Het is vermeldenswaard dat deze fase over meerdere jaren kan vorderen en dat de patiënten tegelijkertijd actief en mobiel zullen zijn. Maar een schending van de toevoer van bepaalde organen met bloed brengt een schending van hun functioneren met zich mee.

ultieme

Meestal detecteren artsen in dit stadium nier- en hartfalen, evenals een schending van de bloedcirculatie in de hersenen. De uitkomst van de ziekte, evenals de ontwikkeling van complicaties, wordt bepaald door de vorm van hypertensie. Crisissen komen vaak voor.

Bij een hartvorm gaat de patiënt geleidelijk over naar hartfalen. Verschijnt kortademigheid, pijn in de projectie van het hart, hepatomegalie, oedeem. Met de hersenvorm van een persoon storen ernstige hoofdpijn, visuele beperkingen.

Hypertensie en zwanger worden

Hypertensie tijdens de zwangerschap is de meest voorkomende oorzaak van vroeggeboorte of perinatale sterfte van de foetus. Meestal bestaat de hypertensie van een vrouw al vóór het begin van de zwangerschap en wordt dan gewoon geactiveerd, omdat het krijgen van een kind een soort stress voor het lichaam is.

Gezien het hoge risico voor de moeder en het ongeboren kind, is het bij het diagnosticeren van een aandoening belangrijk om de mate van dit risico precies te bepalen om het probleem van verdere zwangerschap of zwangerschapsafbreking op te lossen. Artsen onderscheiden drie risicograden (op basis van het stadium van arteriële hypertensie):

• 1 graad van risico - zwangerschapscomplicaties zijn minimaal, crises ontwikkelen zich zelden. Mogelijke angina. Zwangerschap is in dit geval toegestaan;
• 2 graad van risico - uitgedrukt. Complicaties ontwikkelen zich in 20-50% van de gevallen. Een zwangere vrouw heeft hypertensieve crises, insufficiëntie van de kransslagaders van het hart, hoge bloeddruk. Beëindiging van de zwangerschap wordt getoond;
• 3 graad van risico. Complicaties van zwangerschap komen in 50% van de gevallen voor. Perinatale mortaliteit wordt waargenomen in 20% van de gevallen. Misschien loslating van de placenta, uremie, verminderde bloedcirculatie in de hersenen. Zwangerschap vormt een gevaar voor het leven van de moeder, dus het wordt onderbroken.

Patiënten die zwanger worden gehouden, moeten ervoor zorgen dat ze eenmaal per week de arts bezoeken, zodat hij hun toestand kan controleren. Verplichte behandeling van hypertensie. Het is toegestaan om dergelijke antihypertensiva te gebruiken:

• antispasmodica;
• saluretica;
• sympatholytica;
• clonidinederivaten;
• rauwolfia-preparaten;
• ganglioblokkers;
• bètablokkers.

Om de ziekte tijdens de zwangerschap te behandelen, nemen artsen ook hun toevlucht tot fysiotherapie.

Diagnostiek

Wanneer de eerste tekenen van een ziekte verschijnen, is het belangrijk om onmiddellijk contact op te nemen met een medische instelling om de diagnose te bevestigen of te weerleggen. Hoe eerder dit gebeurt, hoe kleiner de kans op progressie van gevaarlijke complicaties (schade aan hart, nieren, hersenen). Tijdens het eerste onderzoek meet de arts noodzakelijkerwijs de druk op beide handen. Als de patiënt op leeftijd is, wordt ook staand gemeten. Tijdens de diagnose is het belangrijk om de ware oorzaak van de progressie van de pathologie op te helderen.

Een uitgebreid plan voor het diagnosticeren van hypertensie omvat:

• verzameling van anamnese;
• SMAD;
• Analyse van urine;
• bloed biochemie;
• bepaling van het niveau van slechte cholesterol in het bloed;
• röntgenfoto;
• ECG;
• onderzoek van de fundus;
• echografie.

Behandeling

Behandeling van hypertensie wordt uitgevoerd in een ziekenhuis, zodat artsen de toestand van de patiënt voortdurend kunnen volgen en indien nodig het behandelplan kunnen aanpassen. Het is belangrijk om de dagelijkse routine van de patiënt te normaliseren, zijn gewicht te corrigeren, het gebruik van tafelzout te beperken en slechte gewoonten volledig te verlaten.

Om de druk te corrigeren, worden de volgende medicijnen voorgeschreven:

• alfablokkers;
• bètablokkers;
• calciumkanaalblokkers;
• diuretica. Deze groep geneesmiddelen is vooral belangrijk, omdat het helpt het natriumgehalte in het bloed te verlagen, waardoor de zwelling van de wanden van bloedvaten wordt verminderd.

Al deze geneesmiddelen mogen alleen worden ingenomen zoals voorgeschreven door de behandelende arts. Ongecontroleerde inname van dergelijke fondsen kan de toestand van de patiënt alleen maar verergeren. Deze medicijnen worden volgens een bepaald schema ingenomen.

Eetpatroon

Tijdens de behandeling van hypertensie is het naast het nemen van medicijnen belangrijk om zich aan een speciaal dieet te houden. Bij hypertensie krijgt de patiënt tafelnummer 10 toegewezen. De principes van een dergelijk dieet:

• voeg zeevruchten toe aan het dieet;
• zoutinname beperken;
• fractionele voeding;
• beperk koolhydraten en dierlijke vetten in de voeding.

Het dieet voor deze pathologie impliceert een beperking:

• Sahara;
• van brood;
• aardappelen;
• pasta;
• granen gerechten;
• eieren;
• dierlijke vetten;
• ghee;
• zure room en meer.

Dieet nummer 10 is compleet en kan lange tijd gevolgd worden. Om de smaak van gerechten te verbeteren, kunt u eraan toevoegen:

• honing;
• pruimen;
• azijn;
• jam;
• veenbessen
• citroen.

Het dieet is niet alleen geïndiceerd tijdens de behandeling, maar ook daarna, om geen verslechtering van de toestand te veroorzaken. Het is vermeldenswaard dat het dieet strikt individueel voor elke patiënt wordt ontwikkeld, rekening houdend met de kenmerken van zijn lichaam. Een belangrijk punt - tijdens het dieet moet u niet meer dan 1, 5 liter vocht per dag consumeren.

preventie

Preventie van hypertensie is vrij eenvoudig. Het eerste dat u moet doen, is uw dieet normaliseren en een actieve levensstijl leiden. Om de vaten elastisch te maken, moet je meer groenten en fruit eten, tot 2 liter water per dag drinken. U kunt vitaminepreparaten nemen. De preventie van hypertensie omvat ook de uitsluiting van roken en het drinken van alcoholische dranken.

Indien mogelijk moet stress worden vermeden, omdat dit een van de uitlokkende factoren van de ziekte is. Preventie van hypertensie moet zo vroeg mogelijk worden aangepakt om het risico op het ontwikkelen van de ziekte te minimaliseren.